|
Brink - 6
Dit is een plek binnen ons dorp die
Op deze foto is te lezen hoe men indertijd dit etablissement meende te moeten kwalificeren: Hotel Centrum E. Vorenkamp. Groote speel- en theetuin. (2011-03)Een Hotel is het zeker geweest. Dat kunnen we afleiden uit de tekst op de achterkant van deze kaart die was gericht aan mevrouw Speijers in Epe.
Vorenkamp huisvestte vaak mensen die voor langere tijd in Gieten aan het werk moesten. Zoals deze G. die bij Udema als keurmeester aan de slag ging. En dat is hem, zoals we kunnen lezen, 'niet mede gevallen'.
Maar was Centrum naast Hotel ook een Groote speel- en theetuin? In mijn dagen heb ik er nooit een speeltuin gezien. Maar er was meer vertier in dit gebouw. Werd 'Tent' aangeduid als concertzaal, 'Centrum' was in cultureel opzicht de tegenhanger, want heeft jarenlang gefungeerd als 'de bioscoop' van Gieten. Aan de achterkant heeft nog jarenlang het projectie- hokje gestaan. Ik heb in het verleden wel tal van verhalen uit deze periode gehoord. Maar ik ben ze vergeten. Ik zou graag willen dat men de herinner- ingen aan die tijd nog eens voor ons zou willen vastleggen. Zij kunnen ons misschien ook vertellen wat dat van een 'mast' is die hier voor het gebouw staat.
De man met het geweer lijkt een
toevallige klant te zijn die een schotje wil
(2011-03) Rigt Pomp stuurde ons een paar mooie afbeeldingen van Centrum
(2011-09) We troffen de gevel van Centrum tot op heden nog niet in kleur aan. Maar die foto is er nu ook! Nou ja... kleur???
(2014-10) Als het kleur niet van een foto komt, dan hebben we natuurlijk altijd nog de hand van de kunstenaar. We hebben elders op de site al de artistieke dorpsbeelden van Henk Dost getoond. Maar wist u dat zijn broer Piet, naast dat hij mooi kon fluiten, accordeon spelen, het weer voorspellen ook kon tekenen??? Zie hier: Hotel Centrum in kleur!!!
(2006-02)
Harry Kloose stuurde deze bijdrage over
de uitbaters van Centrum in. Hij doet
dat in het Drents. Wie dat niet kan
lezen moet maar even een 'vertaling'
opvragen": Mijn herinneringen aan Centrum zijn vooral gerelateerd aan de sport. Elke laatste zaterdag van juni is er TT in Assen. Tegenwoordig kunnen we dat 'live' volgen op TV. Maar mooier dan de races zelf, was vroeger de sfeer die ook in Gieten 'hing' rondom de TT. Niet alleen ging Jan en Alleman al op vrijdagavond naar Assen (op brommers met dikke leren jassen aan), ook de mecanici?s en de coureurs zelf kozen in de week voorafgaand aan de TT domicili in Gieten. Vele coureurs overnachtten bij Braams. Dat dit ook voor jeugdboekenschrijvers een tot de verbeelding sprekende gebeurtenis was mag blijken aan de referenties hieraan in het boek 'Stormende Motoren, de TT van Wim Parelman' geschreven door B. Dubbelboer. Ik heb het boek onlangs nog eens gelezen. Het zat in de museum-collectie van de openbare bibliotheek van Amsterdam. Een hele middag heb ik, bij regenachtig weer, op de kinderafdeling doorgebracht, verdiept in dit mooie boek. Het regenachtige gevoel was in 釪n keer verdwenen. Ik werd meegesleept naar het warme, zonnige verleden. In de schuur bij Vorenkamp volgden we met open monden de Japanners die hier heuse racemotoren in elkaar zetten. We schreven die rare tekens die op een olieblik stonden afgebeeld over op een papiertje en lieten hen dit lezen. Ze begrepen waarachtig wat er stond. Contact met met mensen aan de andere kant van de wereld!!! En dan raceten we zelf op onze fiets naar huis: schoensmeerblikje met wasknijper tussen de spaken zorgde voor het geluid en aan het stuur boven de lamp hadden we een ovaal bord gehangen met daarop 'ons' nummer. Ik heb een aantal passages uit Dubbelboer's boek gekopieerd.
Meer over de TT in Gieten moet u wezen bij Gieter handtekeningenjagers en de persoonlijke notitie van Tonnie Knoop
Daarnaast was 'Centrum' ook de plaats
waar je ging kijken of het voetballen wel of niet doorging. Vandaag En de laatste sportieve herinnering is tevens de herinnering die een grote impact heeft gehad: de jaarlijkse gymnastiekuitvoering. Volgens mij zat vroeger wel meer dan 80% van de jeugd op gymnastiekclub Sparta. En het jaarlijks hoogtepunt was de uitvoering. Wekenlang al hadden we geoefend op acrobatische toeren op kast, brug, bok en paard. Of een 'lullig' dansje met knotsen. En dan na de generale repetitie was de zaterdagavond daar: in een lange sliert trokken we door de berookte zaal, vlag en vaandel volgend, op naar het toneel. Wanneer we daar in ons hemdje en gympakje met daarop het sparta-embleem stevig vastgenaaid met ons allen stonden opgesteld nam de voorzitter, ik weet niet anders dan dat de heer Geert Pepping dat was, het woord. Nadat hij de hoogtepunten en de tegenslagen uit het voorbije jaar de nodige aandacht had gegeven zetten wij het Sparta-lied in. Uit volle borst zongen wij dan: "Wij voelen ons Spartanen zo dapper, jong, kwiek en sterk (....) en dan met het heftige slot maar wat er mocht vergaan. ?s Sparta blijft bestaan!!!" (2x)
De thermometer in de zaal steeg tot
grote hoogte, de gymnasten werden daarna 'opgeborgen' in schuurtjes en kelders.
Ik kan me een koude niet in gebruik zijnde kelder onder het toneel herinneren
waar een grote bar stond met visnetten en ballonnen aan het plafond. Is er
iemand die nog de tijd heeft meegemaakt dat deze bar 'echt' in gebruik was? In
ieder geval was het bij de gymnastiekuitvoering slechts een ongemakkelijke
kleedkamer. Beter was het direkt naast de feestzaal in de 'bijkeuken'. Daar
stond tenminste nog een grote zwarte kachel. Waar we ons blauwbekkend aan
probeerden te warmen. En dan om een uur of half tien werden daar de eerste
kroketten verkocht. Nog beter hadden het de meisjes op de bovenverdieping.
Jongens en meisjes zaten strikt gescheiden. De jongens probeerden dan 'stiekem'
naar boven te sluipen en samen met 'de meiden' op een van die hotelkamertjes wat
'spannend' te keten. Na de verloting in de pauze was het ?ler-?ler-hoogst
denkbare hoogtepunt:de polonaise na afloop van de offici?e uitvoering. Al
wekenlang was er op school gedeald en gekoppeld voor 'de stoel'. Wie met wie de
stoel ging doen. Tijdens de polonaise werden er twee stoelen tegenover elkaar
gezet, die vervolgens werden beklommen door de tijdelijk gekoppelde jongens en
meisjes. En daar boven op die stoelen gebeurde het: ze gaven elkaar een kusje... (2008-01) Zo was er ook elk jaar een thema-act. Zoals hier in het begin van de jaren zestig.
Zoals u op de foto hierboven kunt zien was toen dat thema "jaren dertig". De gymnasten werden in een lange witte broek met hemdje gehesen, zwarte kniekousen en natuurlijk werden de 'jongeheeren' voorzien van een opgeplakte snor. "Dat was wel even wennen, zo'n kriebelding", zo vertrouwt Nijso Beishuizen ons toe. Hij stuurde ons de foto toe. Op de foto zien we in de zweefkoprol Jan Wiegman, rechts achter Rienus Pepping en op de rug gezien Nijso Beishuizen
Nog even heeft de familie Jeuring van 'de Kremmer' er nog een poosje gezeten. Zelfs een snackbar is er nog even geweest. Het heeft er echter nooit echt helemaal geswingd. (2011-02) Het gebouw kwam uiteindelijk leeg te staan. Het raakte in verval en samen met het eerder afgebrande huis van dierenarts Vermeulen vormde het jarenlang "het gat van Gieten" Op 14 maart 1979 liet een ontevreden bewoner zich via de krant horen:
Op 18 februari 1980 kwam 'om de een of andere reden' de fik in dit roemruchte caf?in het centrum van ons dorp. Wijlen tandarts Tamminga heeft dit troosteloze beeld toen voor ons vastgelegd.
Tegenwoordig zijn er op deze historische plaats de eerste 'luxe woonappartementen' van Gieten gebouwd. Van Jan van der Ende ontving ik deze foto, die ons een goed beeld geeft van de huidige bebouwing.
(2018-02) Clara van Dijk ondekte nog twee vergeelde foto's van "Het gat van Gieten". Nog eens wordt duidelijk hoe jammer het is dat deze gebouwen ooit in de fik zijn gestoken.
Voor op- en aanmerkingen of voor uw verhaal of herinnering ten aanzien van deze locatie doet u een e-mail in de brievenbus van "Het collectieve geheugen": |
bij menigeen sportieve dan wel ander- soortige recreatieve herinneringen zal oproepen. Bij 'Vorenkamp' was in mijn dagen bij ouderen nog een gangbare aanduiding van Hotel Centrum. Aan het einde van de vorige eeuw zag het caf?er, net als dat het geval was bij Braams en Tent, uit als een boerderij. Aan het begin van de vorige eeuw zag het er allemaal al heel anders uit.
De speeltuin is er wel degelijk geweest. Paul Oosterhof uit Eext meldt ons: "Naast de schuur waar nu de woning van Henk Vorenkamp staat was toen de speeltuin met o.a. een draaimolen".
Bovenstaande
suikerzakjes wijzen op twee volgende
eigenaars. Jan Dekker en Hendrik
Hatzmann. Jan Dekker had later nog een
caf?aan de Gedempte Singel in Assen en
ook de familienaam Hatzmann zagen we
later nog terug in de Gieter horeca. Jan
Hatzmann,de zoon van Hendrik begon jaren
later een ander caf?aan de Brink: de
Ponybar. Ook dit is inmiddels
geschiedenis. Jan en zijn vrouw Tiny
zijn er in de loop van het jaar 2000 mee
gestopt.
de
dag hebben we daar de telefoon voor of de nieuwsberichten op de radio. Wij
hadden toen nog geen telefoon. Als het er een beetje slecht uitzag dan ging je
de dag voor de wedstrijd al even naar 'Centrum', want daar was het
voetbalkrantje
Offici?e Mededelingen in z'n
geheel achter het raam geplakt. Als de wedstrijd was afgelast dan werd er met de
pen een stevig kruis doorheen gezet. Tot en met de B-junioren was dat een grote
teleurstelling, daarna was het een vrijbrief om op zaterdagavond uitgebreid de
bloemetjes buiten te zetten.
Nadat Hendrik
Hatzmann zijn zaak van de hand had
gedaan kreeg Gieten hier zowaar nog een
tijdlang een echte
bar-dancing-discotheek. Zelfs Herman
Brood speelde daar tijdens de
hoogtijdagen van de Wild Romance
de pannen van het dak. Maar het heeft
niet lang geduurd.
