Moet-je
dat wiel es zien, zei de een tegen de ander, wat denk je,
gaat dat wiel nog tot Moskou mee, als het moet, of niet?
Dat haalt ie wel, antwoordde de andere. Maar zeker niet
naar Kazanj, hè? Nee, Kazanj haalt-ie niet, beaamde de
ander. (uit: Gogol, Dode
zielen)
Mevrouw
Klaassens vermeldt over het gemeentehuis verder dat
het gebouw zo groot was dat er ook nog plaats was
voor een een gezin om achter in het gemeentehuis te
wonen. Wie woonde er dan?, zo vraag ik mij af.
Volgens Gezinus Westerhuis was
naar alle waar- schijnlijkheid gemeentesecretaris Van
Gogh de laatste bewoner van de woning 'achter' het
gemeentehuis.
In
1960 werd de woning bij de secretarie getrokken. Ook was
er een cel. De gevangenen konden hun eten betrekken
vanuit de hotelkeuken van Braams, zo las ik in Een
herberg aan de Brink, vier eeuwen hotel Braams (H.J.
Versfelt, Gieten 1998).
 |
De
foto hierboven roept een zomerse oud dorpse
sfeer op. "De ramen staan open, het weer
is zo loom, straks gaat de zon langzaam onder
en dan wordt het koel..." Achter het
geopende raam zien we "Bromsnor"
het dorp inkijken. Straks nog maar even een
ronde doen. |
De
foto hieronder is ook uit het begin van de twintigste
eeuw. Het weer is een stuk miezeriger dan op
het moment dat de foto hierboven genomen is. Langs de
smalle klinkerweg is het een enorme moddertroep. De
paal op de rechtervoorgrond, waar dient deze voor?
Voor op- en aanmerkingen of
voor uw verhaal of herinnering ten aanzien van deze
locatiedoet een e-mail in de brievenbus van "Het
collectieve geheugen":
|