We herinneren ons Roelof nog die in zijn Opel Kadett kriskras door het dorp reed om daar 'de boekjes' op te halen. De jongeren onder ons kennen dat fenomeen wellicht niet meer: iedere klant had thuis een boekje waarin hij kon invullen welke boodschappen hij nodig had. Roelof kwam het boekje halen. 

Het hele huis van de familie Broekman is overhoop gehaald, omdat men zeker wist dat er nog ergens zo'n boekje in huis was. Maar waar? Gelukkig is ie in de oude boekjes/geldtas in de garage gevonden. En we zijn er blij mee, want ik dacht meteen: o ja - zo was het!

Eigenlijk deed Roelof precies hetzelfde wat Albert Heijn nu ook weer doet met zijn Albert-service. Maar toen was er nog geen Internet, die dat allemaal vergemakkelijkte.  Niet iedereen had op tijd zijn boekje ingevuld, en dan moest Roelof er maar even bij gaan zitten en namen ze gezamenlijk onder het genot van een kopje koffie de lijst met boodschappen door. Roelof bracht de boekjes naar huis, alwaar Hennie in de winkel de boodschappen verzamelde. 'sMiddags bracht Roelof al die boodschappen persoonlijk aan huis. Dat was toen nog een gratis service! In het boekje waren de te betalen bedragen ingevuld en opgeteld: de rekening. Overigens kwamen de klanten ook wel meerdere keren per week met het boekje naar de winkel voor de dagelijkse boodschappen. Zij kwamen die dus zelf halen; net als bij melkboer Harm Eggens werd dan één keer per week het totaal afgerekend. 

Hennie runde dus thuis de winkel. Het was een zogenaamde TIP-winkel (Tot Ieders Profijt ). Het was nog een bedieningswinkel. Voor de toonbank noemde je op wat je allemaal wilde hebben. Hennie pakte dan zelf die producten uit de schappen. Na drie ?vier jaar kwam bij Broekman de eerste verbouwing. We kregen een zelfbediening in ons dorp! Dat was iets nieuws en iets raars: je pakt bij de ingang van de winkel een mandje en je moet zelf je boodschappen verzamelen en dan aan het einde van de route staat dan de kassa waar je de boodschappen moet afrekenen. 

Hennie had er druk mee en al spoedig kwam er een eerste medewerker. Dat was Aaltje Vos uit de Ambachtstraat. Zij heeft daar 12 1/2 jaar gewerkt. Trouwens werd ook Harm Hulshof al in de Asserstraat-periode in dienst genomen. Eerst als bezorger. En ook later in de C1000 winkel was hij nog van de partij: in de slagerij.

Zeven jaar later was de winkel van Broekman aan de Asserstraat te klein. Men zocht naar uitbreidingsmogelijkheden. De groentezaak van Jintes en Reinders aan de Stationsstraat kwam vrij. Dat was misschien wel wat...

En daar gingen de Broekmannen groots aan het werk. De hele groentezaak ging tegen de vlakte en er werd een heel nieuw pand gebouwd. Het werd een zogeheten KROON- supermarkt, later K-MARKT. 

 (2023-02)  Bij Jan Bos kwam op Facebook met een mooie kleurenfoto uit ongeveer 1973 van de Kroon-supermarkt. Achter de rode Simca zien we ook nog de ook rode besteleend staan waarmee de boodschappen werden rondgebracht.

Het was een behoorlijk risicovolle onderneming. De investeringen moesten wel terugverdiend worden. Het pakte goed uit: de omzetten stegen en het productenassortiment kon uitgebreid worden. Voor de Gieters betekende het dat je bij Broekman ook terecht kon voor groenten, bloemen en gebak. Ook werd er vlees verkocht, dat van de nabijgelegen fabriek van Udema werd betrokken. Later koos Broekman voor een eigen slagerij in de winkel.

Broekman leverde ook aan de gymnastiekvereniging.

De Broekman-winkel moest wel een stevige concurrentie aangaan. Niet alleen met de winkels uit het eigen dorp, maar ook merkten Hennie en Roelof dat steeds meer dorpsbewoners voor hun boodschappen even met de auto naar Assen, Stadskanaal of Veendam gingen. Het was in de jaren zeventig. In die tijd verkochten ze zelfs vers gebrande noten, Hovius gebak, kaas van het mes en ze bezorgden nog altijd veel boodschappen. Broekman wilde daarom iets 'neerzetten' dat niet alleen de dorpsbewoners zou lokken, maar dat ook de bewoners van de omliggende dorpen naar hun winkel zou trekken. Ze gingen in 1981 de uitdaging aan met de C1000 organisatie. 

De gedachte van de formule was:  1000 artikelen voor een hele lage prijs. Broekman maakte toen de keuze voor de prijs. Alle luxe en service werd ingeleverd en ze gingen voor de lage prijzen. "Een moeilijke beslissing,  niet zonder slapeloze nachten tot stand gekomen", zo zegt Hennie nu. De C1000 formule was echter wel een doorbraak: er kwamen steeds meer nieuwe klanten en inderdaad ook uit de omringende plaatsen.

Gedurende de C1000 periode blonken ze uit in hun ondernemerskenmerken: durf en daadkracht. Hennie Broekman: "We konden snel beslissen als we weer nieuwe kansen zagen, als we dachten dat iets beter kon, of als we ergens anders iets gezien hadden gezien dat ons aansprak. We pakten we het direct aan, want we wilden beter blijven dan de concurrent. Tegenwoordig noem je dat korte termijndenkers"

De C1000 veranderde van huisstijl. Was het eerst nog groen, nu is het rood.
En tussen de glasbak en de winkel is een slijterij gekomen.

 (2018-08)  Bij het digitaliseren van de Schakel van 13 april 1983 troffen we bij het tweejarig bestaan van C1000 deze mooie advertentie aan.

Er staat een foto op van Roelof en en Hennie met het toenmalig personeel. We hebben de foto opgenomen in onze galerij met groepsfoto's. In dit geval kunt u de foto ook hier bekijken. Zoals bekend kunt u met de muis over de hoofden schuiven om de namen te lezen.

Gevraagd naar de hoogtepunten in de winkelcarri?e wordt als eerste genoemd de geboorte van zoon John. Toch een teken dat in het leven van de doortastende ondernemer de emotie van een familiegebeurtenis toch hoger wordt aangeslagen dan de winkel zelf!

Broekman deed aan allerlei vormen van klantenbinding. In de K-marktperiode werden zogeheten consumentenavonden georganiseerd. Eerst bij Centrum, later bij Adolfs. Consumentenavonden? Dat waren 'gezellige avonden' waar veel klanten op af kwamen. Er was professionele muziek, quizzen met klanten op het toneel, en misschien wel een prijs 'onder uw stoel geplakt'. Dan moest iedereen in de benen en onder de stoel kijken. Een hilarisch gebeuren! Griet Engelsman en Willie Cazemier waren de grote gangmakers op deze avonden. De hele zaal zong uit volle borst "Koffie, koffie, lekker bakkie koffie"  en ze gingen altijd met een tasje gratis boodschappen naar huis.

Men ging met bussen vol naar de Hypromarkt in Assen. Eigenlijk een soort Makro, waar je van alles kon kopen: van sanitair tot elektronica. Het was een soort extra service van de K-markt. Het was een winkel alleen voor de klanten. Ze konden er met hun zegelboekjes heel voordelig terecht.

Allemaal voordeel!!

 

Een supermarkt is een marktplaats waar mensen elkaar ontmoeten. En als je elke dag op die marktplaats bent, dan maak je natuurlijk heel wat hilarische, maar ook tragische dingen mee. Hennie herinnert zich de winter van 1979, toen de klanten vanwege de sneeuwduinen niet op de fiets of met de auto kwamen, maar dat ze met de trekker naar de winkel kwamen. 

In echte stevige winters kwamen de klanten 
zelfs met de tractor naar de winkel...

De band met het personeel is altijd sterk geweest. Want er zijn veel medewerkers geweest. We schreven  hierboven al de uitbreiding met een eerste en een tweede medewerker. Op het moment dat Broekman stopte waren er maar liefst 85 medewerkers in dienst. (30 fulltimers en 55 parttime)

Er waren huisregels voor het personeel. Zo mochten de medewerkers achter de vleeswaren nooit een stukje van het vlees eten. Ook niet zo'n half plakje dat onverkoopbaar was. Want als je hiermee zou beginnen, dan is er al snel iets onverkoopbaar. En dan is het einde snel zoek. 
'Ik herinner me nog een keer', zo zegt Hennie, 'dat het druk was in de winkel. Er zaten wel drie helpers achter de toonbank van de vleeswaren. Kom ik daar ineens binnen, zie ik daar iemand op de knie? op de grond zitten, lekker smullen van een plakje vlees. Het was zo'n vreselijk bespottelijk gezicht. Hij schrok zich een hoedje, maar ik moest er inwendig zo vreselijk om lachen... Dat doe je dan toch niet?? Ik deed maar net deed of ik niks gemerkt heb. Later heb ik het hem ooit nog wel eens verteld!' 

'Ik was nogal een Pietje Precies als op het op het schoonmaken van de winkel aankwam. Kregen we een vakantiekaartje van Henk Brandsma, tegenwoordig zelf supermarkthouder in down under Tasmani? met als afzender T. Urk.'

En ze deden veel samen. De personeelsuitjes stonden in het teken van "samen werken, samen plezier maken". 'In het begin gingen ze zelfs een keer in werkkleding op stap. Echt waar!  Hoe verzin je het!', zo oordeelt Hennie nu terugkijkend op de personeelsuitjes. 

Personeelsuitje in werkkleding!

In 1990, ter gelegenheid van het 25 jarig bestaan, hebben we met alle medewerkers een avondvullend programma in de beurstent opgevoerd.  Het programma: een Revue, Roel's Honeymoon kwis, de Rechter en een daverende playbackshow. "Het was best spannend vooraf, maar ons team was geweldig en we hadden echt succes"

   

Klik op de foto - dan ziet u hem groter! 

Roel's Honeymoon Kwis, vrij naar die van Ron Brandsteder

Door dit evenement werden ze genomineerd voor de landelijke titel 'supermarkt van het jaar', dat was in 1991. Ze eindigden bij de beste 5 van Nederland. In 1997 kwam de herkansing. En toen was het wel raak. De hoofdprijs "Supermarkt van het jaar 1997" ging naar de Stationsstraat!! Het hele team ging mee naar de finale in Amersfoort. Maar zaken zijn zaken. De winkel kon natuurlijk niet dicht: collega C1000 winkeliers runden de winkel in Gieten. Broekman's klanten gingen winkeliertjes pesten! In ieder geval was het zowel in Amersfoort als  in Gieten groot feest!

1997: Supermarkt van het jaar!
In het midden zien we de Roelof en Hennie in het feestgewoel.

'Het was zelfs zo gek met onze medewerkers dat zij zelfs op hun trouwdag nog even hun hoofd om de winkeldeur staken! Dat vond iedereen prachtig. Dan had je weer wat reuring op de vloer. We hebben het natuurlijk ook wel getroffen met onze medewerkers. We hadden enkele creatieve toptalenten in huis, die trokken de rest gewoon mee in hun enthousiasme!  Even een avondje organiseren voor 'Vrouwen van Nu'? Geen probleem! Dat was zo leuk voor de teamgeest, daar beleefden we samen zoveel plezier aan. Een mens kan veel meer dan ie zelf denkt. Zo deden we dus ook gezamenlijk aan klantenwerving. Ook het afscheidfeest werd ook weer geheel door de medewerkers geregeld!'

Luc Broekman en Janet Bokhorst in actie 
voor het 'de Vrouwen van Nu' feest

Natuurlijk was het niet altijd rozengeur en maneschijn. 'We hebben ook wel problemen met medewerkers gehad. Ook wel met klanten. Dat is onplezierig, maar dat is gewoon niet te vermijden  En ook vervelend was dat we te maken kregen met inbraken en winkeldiefstal. Dit is wel een mooi verhaal. We waren aan het verbouwen. Ik had tegen onze medewerkers gezegd dat de tabaksvoorraad te groot was. Dat had aandacht nodig. Veertien dagen later was de voorraad minimaal. Knap gedaan, dacht ik!  Een tijdje later sprak Roelof onze klant Roelof van der Velde. Hij was destijds rechter in Assen. En hij zei tegen Roelof: "Je hebt helemaal geen aangifte gedaan van de diefstal van al die tabak!" Huh?? Vanwege de verbouwing was de beveiliging niet optimaal geweest. Een tegelvoeger had dat opgemerkt en had dat doorgegeven. Staat er later dus iemand voor deze rechter en vertelt van al zijn inbraken in de regio. Onder meer over de inbraak en de diefstal van tabak bij C1000 in Gieten... 

"De vervelendste inbraak was toch nog in de periode aan de Asserstraat. Het hele huis was overhoop gehaald. Dat knapt er dan behoorlijk in. Dus als ik toen 's nachts wakker werd was het steeds van: wat hoor ik - hoor ik wat? Aan de Stationsstraat is er ook wel geregeld ingebroken. Maar gelukkig alleen in de winkel. In eigen huis, dat is erger - dan komt het veel te dichtbij."

Winkeldiefstal dat is natuurlijk helemaal een verhaal apart. Dat kwam natuurlijk ook wel voor. Maar een paar zijn toch gedenkwaardig. Roelof, die aan het gesloten autoportier van de betrapte dader hing om hem te openen. Maar die trok zich daar niets van aan. En hij scheurde er met een rotgang vandoor. Hij heeft toch maar losgelaten...

Als er een geval van winkeldiefstal was, dan moesten de daders mee naar kantoor.  Hennie: "Ik herinner me nog een dikke man die gewoon zijn 'dinges' uit de broek haalde en de hele boel eronder wilde zeiken. Of die man die zei dat ie nodig naar de wc moest, want anders zou ie alles eronder schijten. Dat moest toch maar niet. Maar hij moest wel de deur openhouden! Want dit was wat hij wilde: de gestolen waar door de wc spoelen...

De klant was voor ons altijd de belangrijkste persoon in de winkel. We kijken terug op een prachtige periode en als we het morgen over mochten doen, kozen we weer voor de supermarkt. Het is hard werken met veel handelingen elke dag, maar ook met veel vertier en plezier."

Toen Jan Abbas de winkel overnam zag het er zo uit 

In 1992 ging de winkel van Raterink eraf. Hoewel Raterink er al j?en uit was, bleef dat in de volksmond toch gewoon "Raterink" heten. Bij die gelegenheid werd de weg verlegd en werd daar een parkeerplaats aangelegd.

(2010-10) Marcel Raterink wijst ons op een klein foutje in dit verhaal: het huis van de familie Raterink is er niet afgegaan in 1992. Dit is volgens hem niet niet mogelijk omdat zijn ouders daar pas in 1997 vandaan zijn verhuisd. Marcel denkt dat de datum van de sloop eerder zo rond 1999 zal liggen. Overigens in de mailwisseling met Marcel vroeg ik hem of hij nog een foto had van de oude Raterink op zijn rode bakfiets. Waar heb je het over?, zo vroeg hij mij.

Hij deed eens navraag bij zijn vader en antwoordde enige dagen later: "mijn opa (Raterink) reed vroeger op een rode bakfiets. Hij bracht kranten rond en tijdschriften waaronder de Libelle en Margriet. Tevens haalde hij voor de stomerij kleding op en bracht die weer terug" Zo is dat! Maar helaas geen foto. Heeft iemand nog een foto van onze bladenman in functie??

 

Raterink werd parkeerplaats

 Om even het beeld compleet te maken ziet anno 2006, na weer een verbouwing, maar nu onder auspici? van Jan Abbas de C1000 er zo uit:

C1000 in 2006

(2018-08)  Om het verhaal een beetje actueel te houden moeten we hier vermelden dat de winkel tegenwoordig geen C1000 meer is. In 2015 werd de winkel een Jumbo. Ze werden daarmee door de Stichting Wielerpromotie van harte gefeliciteerd.

(2023-02)  Op 18 juli 2020 is Roelof Broekman overleden. In het Dagblad van het Noorden werd er op 19 november van dat jaar een hele pagina in de rubriek "Tijd van leven" over hem geschreven.

U kunt het plaatje niet lezen, maar als u broekman 2 klikt, dan kunt u de tekst wel lezen.

 

Voor op- en aanmerkingen of voor uw verhaal of herinnering ten aanzien van deze locatie doet u een e-mail in de brievenbus van "Het collectieve geheugen":