Een van
de bedrijfjes waar ik nog vaak aan terugdenk is de
klompenmakerij van Gerrit Geerts aan de Spekstoep.
Van Appie Bakker uit Enschedé kreeg ik een
paginagroot artikel uit de Noord-Ooster van donderdag
17 september 1953 in handen, dat in zijn geheel
gewijd was aan
G.G. de klompenboer van Gieten.
![]() |
Het geeft zo'n leuk tijdsbeeld, dat ik heb besloten het maar gewoon integraal over te nemen.
Van boom tot houten schoen
G.G. de klompenboer van Gieten
Er is een tijd geweest, dat ons land niet minder telde dan tweeduizend klompenmakerijen telde. Dat was vlak na de oorlog. En één van de velen, was die van Gerrtit Geerts uit Gieten. Nu, acht jaar na die oorlog, zijn er nog slechts een 7 à 800 die zich hebben kunnen handhaven. Maar tot die 800 behoort nog altijd de klompenfabriek van Gerrit Geerts. En raar moet het al lopen, wanneer dit bedrijf er niet blijft ook, wat er ook nog gaat gebeuren. Zolang er klompen worden gedragen zullen de Geerts klompen blijven maken. Dat hebben ze geslachten lang gedaan. Steeds weer is het vak van vader op zoon gegaan. Ze kennen de fijne kneepjes van het vak zo langzamerhand. Ze kunnen zich met de besten meten, hoe bescheiden van omvang het bedrijf ook is. En...ze weten van aanpakken en van meedoen met hun tijd.
Het is een opvallend
bedrijfje wel dat van Gerrtit Geerts.
Verscholen tussen de bomen, vooraan in het zo
schilderachtige Gieten, staat een klein
huisje. Daarachter staat een klein schuurtje. Maar daarbinnen lawaaien machines, daar spatten houtsplinters u om de oren, wanneer u niet oppast, daar wordt gezaagd, wordt hout gekorven, worden klompen gemodelleerd en worden zij uitgeboord en wat er al niet meer bij te pas komt alvorens bomen veranderen in talrijke paren houten klompen. Geerts is een vriendelijk man
en gaarne bereid aan deze en gene als dat zo
te pas komt, tekst en uitleg te geven. Dat laatste is tijdens de zomermaanden wel het ergste. Dan immers zijn er talrijke gasten in het mooie Gieten en onder die vacantiegangers bevinden zich talrijke buitenlanders. Zeg "buitenland" en u weet dat er over klompen gesproken wordt. Merkwaardig is het misschien, maar wanneer dat mogelijk is, is de klomp nog populairder in de vreemde dan in het eigen land. -Er worden niet zo
verschrikkelijk veel klompen meer gedragen in
Nederland, zegt Geerts. Zo langzamerhand
loopt het terug met die mode, al blijven er
nog wel voldoende mensen, die nu eenmaal
vanwege hun werk genoodzaakt zijn klompen te
dragen. |
ze dan ook een bezoek brengen
aan het bedrijf van Geerts, waar die
"nice wooden shoes" worden gemaakt.
Daar heeft Geerts al heel wat mee beleefd. Nog niet zo lang is het
geleden dat een Amerikaanse prof van
Nederlandse afkomst, mr. John Keur uit New
York een bezoek aan Gieten bracht. Enige tijd nadien kreeg Geerts uit de States een brief, waarin Keur o.a. letterlijk schreef: "Nu wij weer in Amerika terug zijn, willen wij u laten weten hoe iedereen zich over 't geschenk verheugde. Men stond er verbaasd van hoe prachtig de klompen waren gemaakt en geschilderd. We dachten dat 't U plezier zou doen om te vernemen hoe Uw handwerk hier gewaardeerd is. We denken nog vaak terug aan ons verblijf in Drenthe en de gastvrijheid die we daar genoten hebben" Tot zover de brief uit Amerika. Talrijk zijn echter ook de klompen, die in de loop der jaren door middel van toeristen naar andere landen zijn gegaan. In dat rijtje mogen met trots worden vermeld, de beroemdste TT-renners, die elk jaar naar Assen komen. - Die TT-mensenkomen steevast ook elk jaar hier. Die kunnen heel wat klompen aan. Naar Assen komen en in Gieten logeren, betekent voor hen óók: een vrachtje klomen meenemen "voor thuis" * * |
Klompenmakers in vroeger jaren en nu
Vraag in Gieten waar er
de klompenmakerij gevestigd is. Ze zullen U
er prompt de weg naar toe wijzen. Dat weten
de oudste inwoners en dat weten de
allerkleinsten zelfs al. - Dan moet ie bij Geerts wezen, zullen ze nu zeggen. Bie Geerts, doar veur aan ien ons dörp. Ie geet dat laontie maar in en dan zie je wel 'n barg klompen boetendeure staon. Daor moe je dan wezen. Bie Gerrit Geerts. Zo is het al jaren lang geweest. Altijd al zijn de Geerts klompenmakers geweest. Hij die nu de zaken drijft, maar ook diens vader en diens grootvader en daar weer de vader van, zij waren klompenmakers. Een mooi vak
zegt de klompenmaker van nu. |
Ze namen wat gereedschap
under de arm en klopten zo bie dizze en gene
an om te vroagen of 'ter ok nog klompen
neudig waren. En dat gung dan meestied veur
'n paar stuver tesamen met de kost hè. Zo is 't noe natuurlijk niet meer. Die aordigheid is der af. In die vrougere jaoren was het de gewoonte dat de boeren zelf zörgden veur 'n stukkie hout. Dat gebeurde ook overal. Ze wizz'n dat in de wintermaonden de klompenmakers om weer 'n veurraad klaor te maoken. En 't ging natuurlijk niet aan dat die zelf 'n paor boomstammen mit namen under d' arm. Daor waren ze wat te zwaar veur. Van de ene naor
de andere boer gung het vrouger, maar ook wel
naor de particulieren. In die jaoren droeg
immers nog zowat elk en iene 'n paar klompen. Gerrit Geerts was echter wel de laatste in de reeks. De familie Geerts was een familie van onderwijzers en leraren geworden. |
![]() |
't Is wat draaien en wat boren en klaar is de klomp. Van dat boren van een klomp krijgt u engiszins een idee op deze foto. Rechts ziet u een modelklomp en links een waarvan de holte nog moet worden uitgeboord. |
Hoe wordt de klomp gemaakt?
Klompen
maken gaat vlug. Maar hetgaat niet eenvoudig.
Slechts weinig houtsoorten lenen zich ertoe
daarvan klompen te maken. Wat dat betreft
heeft Gieten heel wat houtsoorten en behoeft
de aanvoer dus niet van ver te komen. Een blok hout wordt geplaatst in een zogenaamde kopieer machine. De machine begint te draaien en enkele minuten later is de klomp al voor het grootste gedeelte klaar. Ze behoeft nog slechts op een speciale machine te worden uitgeboord om in ruwe tekken "gereed" te zijn. Dat
"kopiëren" wil zeggen: naar het
voorbeeld van... In de kopieermachine wordt
namelijk het model van een klomp geplaatst en
daarnaast een blok hout. Op ingenieuze wijze
wordt het model door een pal afgetast. Dat
aftasten houdt gelijke tred met de bewegingen
van een snel ronddraaiende sleufbeitel. Zo
ontstaat het ruwe blok het model van een
klomp. Het is met het boren van van de holte
in de klomp al precies eender. Ook dit
gebeurt door de aftasting van een model. Aan
de lopende band worden de klompen
vervaardigd. Eerst de linkerklomp en dan de
rechter, of andersom. |
- Het is
niet de bedoeling een flink vuur in de oven
te stoken, aldus onze zegsman. Dat zou een
beetje teveel van het goede worden. Het hout
behoeft alleen te smeulen. Het is precies
zo'n vuurtje als nodig is om houtskool te
maken. Het nadeel ervan is alleen dat
hierdoor een sterke rookontwikkeling
ontstaat. Winter
of zomer , het is om het even. Altijd
lawaaien er machines in het werkplaatsje bij
Geerts. Dat dit
geen loze bewering is, maar werkelijkheid,
blijkt ook wel uit het feit dat de werkplaats
binnenkort zal worden vergroot. |
![]() |
Klompen
liggen bij Geerts |
(2008-02)
We kregen
van Ton Verheijen uit Haaksbergen een foto opgestuurd. Hij heeft 'de
klomp' als hobby. Hij vroeg zich af of dit een "Geerts
klomp" was.
Toen ik dit zag dacht ik meteen: volgens mij wel. Vooral dat deel met oranje verf. Volgens mij werd dat met de vingertoppen 'geschilderd'. Zo antwoordde ik Ton en kreeg meteen een lesje klompen maken van hem: "dat oranje is okerpoeder (een ouderwetse drogist heeft dat nog) vermengd met karnemelk. De klomp werd eerst gelakt met celluloselak, daarna licht geschuurd. Vervolgens werd met de vingertoppen het okermengsel er op getipt en na droging opnieuw gelakt"
Ton heeft voor ons nog een vraag. Hij heeft in zijn verzameling klompen met een vrijwel identieke 'tekening'. Deze is van de fabriek van Van Goor uit Stadskanaal. Hij vraagt ons of iemand weet of er een relatie is tussen Geerts en deze fabriek?. Heeft hij 'zijn modellen' misschien verkocht aan Van Goor? Wie weet het antwoord??? Voorlopige uitkomst van onderzoek is dat het zeer onwaarschijnlijk is dat Geerts zijn klomp heeft verkocht aan Van Goor. Ze kenden elkaar wel, ze kwamen bij elkaar over de vloer, maar een dergelijke transactie lijkt onwaarschijnlijk. Bijvangst van dit onderzoekje is de wetenschap dat machines en gereedschap van Geerts nu in gebruik zijn bij het openluchtmuseum in Barger-Compascuum
Hoe langer ik naar de klompen hierboven keek, hoe meer ik begon te twijfelen of dit wel een 'echte Geerts' is. De klompen hierboven werden in Gieten zeker wel in de post-Geerts periode gedragen, maar ik meen me te herinneren dat Gerrit Geerts nog een zijrandje had...
En mijn twijfel was gegrond , want zie hier hoe de originele Geerts-klomp er uit zag...
Voor op- en aanmerkingen of voor uw verhaal of herinnering ten aanzien van deze locatie doet u een e-mail in de brievenbus van "Het collectieve geheugen":