Zo zag de
Raiffeisenbank, er in het begin van de jaren zestig uit.
Niet alleen omdat op die dag de
eerste gewapende bankoverval in Nederland gepleegd werd, maar ook omdat de
overvaller er door de kassier hoogstpersoonlijk weer uitgemept werd. De kranten
stonden er vol van. Klik
hier om over de overval te lezen. De dader
is overigens nooit gepakt. Hij moet inmiddels ook
Grappig is dat de filmfragmenten uit 1958 en 1966 volgens hetzelfde blijkbaar sterke script zijn gemaakt. Een jeugdige inwoner komt met zijn spaarbusje bij Willem Huting op kantoor. Ze spelen blijkbaar de spaarweek na. Kent u nog de slogans van toen: "Sparen doet geld vergaren" en "Sparen, handig en verstandig"? Het spaarbusje zag er zo uit :
Maar u heeft het al gezien. Dit is een Rotterdams spaarbusje. En natuurlijk moet hier een origineel Gieters exemplaar komen. Wie kan ons die foto leveren????
Op deze site hebben we er ooit ook voor gekozen de beschrijving van de beginjaren van de boerenleenbank te plaatsen aan de Brink Maar omdat de ingang later aan de Schoolstraat kwam zijn we met de beschrijving ook meegegaan naar de Schoolstraat en hebben toen deze pagina gemaakt. In de loop der tijd is er veel verbouwd aan de bank. We hebben een beetje een onduidelijk beeld van de volgorde en in welke jaren er verbouwd werd. Maar we doen een poging en hopen op reacties van dorpsgenoten die ons kunnen helpen bij de aanvulling van dit verhaal. Op de Brink pagina van de bank hebben we een foto geplaatst die bewijst dat de Brink altijd een 'hangplek voor de jeugd' is geweest. Maar niet alleen voor de jongeren. Toen de Boerenleenbank in de jaren zestig werd verbouwd was er een vaste groep hangouderen die de voortgang van de verbouwing, vanaf het muurtje bij de kerk, goed in de gaten hielden. Wie waren deze heren?
(2021-03) In de Raiffeisenbode van 1 april 1960 is er aandacht voor het nieuwe kantoor van onze Boerenleenbank.
Op de foto zien we het interieur vanuit het kantoor. Hier kwamen we met onze spaarbusjes en telde Willem Huting in hoogst eigen persoon alle gespaarde dubbeltjes en kwartjes. Op Facebook weet Janny Huting uit Roden ons te vertellen dat dit haar oom Willem is met haar tante Fenny aan de andere kant van het loket. Zij heeft ook jaren bij haar oom op de Boerenleenbank gewerkt. Janny bevestigt het beeld van het tellen van het geld: "bij het geldtellen kwam alles soort bij soort, mooi in tientallen."
Het is leuk om te lezen dat in het nieuwe gebouw ook de nieuwste technische snufjes werden toegepast. We vroegen ons af welke Willy Wortel uit Gieten het beschreven 'signaalsysteem' zou hebben bedacht? Klamer Bos denkt dat dit Eddy de Raay, de radiomonteur van Joh Kloose zal zijn geweest. Deze verbouwing leverde het aangezicht op zoals die helemaal bovenaan deze pagina te zien is. We zien links nog een stukje van de bank naast het huis en de winkel van Kloose.
Ergens in de jaren zeventig is de bank flink gemoderniseerd. Daar hebben we nog geen foto's van. Maar die gaan er ongetwijfeld komen. In het begin van deze eeuw werd de bank weer vergroot. Het begon met de annexatie en de sloop van het Kloose gebouw.
De ingang was al weer verplaatst naar de Brink. Het enige wat wortelvast op zijn plaats blijft is de dikke eik voor de bank. En natuurlijk ook de dikke steen op de hoek. Die was ik bijna vergeten...
Dat herinnerde Martje er weer aan dat in het begin van de jaren negentig een nieuw kunstwerk op de hoek van Brink-Eexterweg was gedacht. Maar de Gieter bevolking vond het niks. Uiteindelijk kwam het kunstwerk "Dorpsroos" voor het toenmalige 'nieuwe gemeentehuis' Beukenhof te staan waar het ook vandaag de dag nog te bewonderen is.
Martje hoorde indertijd de kunstenaar Carlo Kroon op de radio spreken: "Toen ik de ruimte van de Brink met zijn oude eiken zag” . Bovendien stond er ook iets in de krant van de wethouders(ster) waaruit je kon opmaken dat we hier in Gieten eigenlijk maar van doen hadden met een stelletje ouderwetse boeren die totaal geen kijk hadden op echte ‘kunst’., aldus Martje. Het werd het haar te gortig. Zij schreef voor de Schakel het volgende hekeldicht:
Grappig was dat de dorpsbevolking ook op een andere creatieve manier uiting gaf aan haar gevoelens. Op oudejaarsnacht van 1991 plaatsten de dorpsgenoten het onderstaande concurrerende kunstwerk!
Voor op- en aanmerkingen of voor uw verhaal of herinnering ten aanzien van deze locatie doet u een e-mail in de brievenbus van "Het collectieve geheugen": 
|
behoorlijk
op leeftijd zijn. Hij gaat binnenkort met pensioen. 
(2005-12)Harrie
Kloose woonde in het huis naast de bank, en herinnert zich een mooi verhaal:"Opa
was al dik in de tachtig en wat zwaor op de hand. Hij kwam bijna dagelijks bij
ons aan de schoolstraat. Hij klaagde vaak, dat hij zo arm was. Mijn moeder had
op een keer een idee: “Wij gaot dommiet is even naor Wilm Huting (onze buurman)
en dan wil wij is weten, hoeveul geld ai nog hebt”. Opa was dik in de tachtig en
had z’n aow altijd laten bijschrijven en nooit iets opgenomen. Dus op naar Wilm
Huting. Ze hadden toen nog van die loketten met een deur ervoor. Mam en opa
beiden in het hokje. “M? wij Wilm even spreken”, zei mam. Ja, dat kon, want as
buur hai een streepie veur. “Ous pap wil gerend weten, houveul e op de baank
hef”, zei mam. Wilm had het overzicht al bij zich en noemde het astronomische
bedrag, wat op de rekening stond. “Zo“, zei mam, “nu hei’t heurt h? Bedankt
Wilm”. Thuis gekomen zei mam: “Het valt nog wel wat met, met die armou van je,
niet dan?” Opa: “Wilm Huting kan mij nog meer vertellen”.
