Persoonlijke notitie Hendrik Veenhof: 
"op 't Bonnerveld"

Terug naar: Persoonlijke notities

Op 23 mei 2007 schreef Hendrik Veenhof een heel verhaal in het gastenboek. Wij vonden dat dit verhaal wel als een afzonderlijke bijdrage in de rubriek "persoonlijke notities" opgenomen mocht worden. Vandaar dat u dit verhaal misschien een beetje bekend voorkomt. Hij reageerde naar aanleiding van de foto 20 uit het dorpsalbum.

Beste Gietenaren,
Dat deze persoon Geert Niezing is staat buiten kijf, de foto zal vlak na de oorlog zijn genomen want ik heb het nog zo gekend en ook Geert Niezing. De foto is gemaakt door de zuster van Gradus Huizing, smid in Achter ’t Hout. Ik heb het negatief ooit in 1965 mogen lenen van mevr. Hennie Huizing voor een fototentoonstelling in de kazerne van Zuidlaren waar ik toen als soldaat gelegerd was. Geen prijs want het historisch besef van een soldaat is nul komma nul. De afdruk van dit negatief is bij mij thuis.

Van Ina Hilbolling kregen we deze foto.
Is dit Geert Niezing ook?

Deze Geert Niezing had twee zonen, Harm en Jans die aan de Gasselterdiek naast Roelof Wolters hebben gewoond in de buurt van Pomona. Het huisje, dat gedeeltelijk in de grond zat met een stenen voorgedeelte, heeft gestaan tussen de woning aan de Varik naast de voormalige spoorbaan en het zandweggetje dat van de Varik naar de Grensweg loopt. Wij noemden de beide wegen, toen nog zandwegen, het Eerste en het
Tweede Bonnerveld. Dit weggetje werd wel door ons het Ap Tuut weggie genoemd om dat die man, melkboer, daar binnendoor ging van de ene naar de andere weg. 

uit kaart van 1852

Ap Tuut , Albert van ’t Hof, woonde toendertijd in Kostvlies en verzorgde de zuivelverkoop vanuit de zuivelfabriek in Bonnen. In de woning aan het spoor hebben in mijn beleving de volgende families gewoond:Albert Kamping, Kees Belga en ook Eikelaar van de makelaardij. Ten Oosten van dat zandweggetje woonde de familie Harm Tingen, wel bekend van de kerstbomen verkoop. In het bosgedeelte, tussen Niezing en Tingen, 
hebben we als schoolkinderen in de jaren vijftig een racebaan gegraven waar vele, ook ouderen, aan de racerij hebben mee gedaan en het heeft veel fietsspaken gekost die door Gradus Huizing werden vervangen. 

Maar veelal ging de wedstrijd tussen de jongens van Achter ’t Hout en Gieten-Bonnen. De restanten van de baan liggen er nog. Ook lag daar het ruiterveld van de ruitervereniging. En toen dit niet meer zo erg in trek was hebben we een soort van steile wand, aan de andere kant van de weg, naast het Kampmeer, in een bosje verderop richting Achter ’t Hout gegraven. Dit werd ons verboden en moest de kuil worden dichtgegooid. Hier 
tegenover was het Boerenzandgat waar boeren uit Bonnen en Achter ’t Hout geel zand haalden voor eigen gebruik. Een ieder had een aandeel in deze zandgraverij, zo ook mijn opa. In de steile zandwal van dit zandgat nestelden toen al oeverzwaluwen wat een genot was om te zien. Men was toen nog niet heel milieu bewust want als men geel zand haalde werden de gaten weer opgevuld met huisvuil. 

Achter deze zandafgraving woonde de familie Harm Kalter en Annie Kont, met een groot aantal kinderen in een heel klein wit huisje. Maar eigenlijk was hun echte naam Harm Hoving en Annie Meijer en hoe we eigenlijk aan die bijnamen kwamen weet ik nu nog niet. Het kan zijn dat de bewoners van het Bonnerveld altijd, maar onterecht, met de nek aan gekeken werden. Het waren vrijbuiters maar harde werkers, eerlijk en waarvan enkelen in hun latere leven toch goede banen hebben gekregen. Harm Tingen vooral en Geert Niezing konden allebeide nogal hard lopen wat wij als jeugd wel eens aan den lijve hebben ondervonden. 

Een tijd geleden ben ik daar nog eens weer terug geweest en heb me de ogen uit gekeken, niet van bewondering maar van schrik. Dit hele, historische gebied is gelijk aan het gedeelte naast het Kampmeer tegenover waar vroeger Tingen woonde, systematisch naar de bliksem geholpen en zelfs de gemeente heeft daaraan mee gedaan door het laten storten van vuil en overbodig zwarte grond. Ze doen maar en hebben de mond vol 
van natuurbeheer en behoud van oude landschappen. 

Ik weet ook nog dat mijn vader samen met anderen, onder andere ook een van de broers Niezing een stuk heidegrond hebben ontgonnen direct oostelijk naast de woning van Tingen. Dit vanaf de Varik tot aan de Grensweg en waar op een bepaald moment er in de grond een soort van een kruis van veldkeien te voorschijn kwam. Denkelijk is het zaakje zo weer onder de grond gestopt wat natuurlijk jammer is. Er valt nog wel veel 
meer over het Bonnerveld te vertellen, maar niemand wil daar blijkbaar mee aan de gang. 

Hendrik Veenhof, 23 mei 2007

Terug naar: Persoonlijke notities