Kalkamperweg (2)

(2017-11)  Het was in februari 2016 dat op de andere pagina over de Kalkamperweg een heftige discussie ontstond over het oude huis van Braam. Of dat nu Kalkamperweg was of Asserstraat. Conclusie was dat dit Kalkamperweg 2 is geweest. We sloten het verhaal af met een andere mooie oude foto van de Kalkamperweg en we schreven:

Nu we toch op de Kalkamperweg zijn. Klamer had nog een hele mooie oude kaart van een huis aan de Kalkamperweg. Ja, het is ook van voor mijn tijd, maar Trijn Wiegman zegt dat hier in 1895 Mans Zwiers en Trijntje Bouws voor hun boerderij aan de Kalkamperweg poseerden. Mooi!

Zijn we nog wel benieuwd wie er toen achter de boom poseerde...

Met  "Zijn we nog wel benieuwd wie er toen achter de boom poseerde...", was ik uiteraard in de veronderstelling dat dit nooit opgelost zou worden.

Niets is minder waar! We kregen een bericht uit Engeland van Peter N. Hij vertelt ons doodleuk dat het zijn betovergrootvader Geert Hendriks Lanting is. Geert is op 2 december 1833 in Gieten geboren is en daar op 26 februari 1911 overleden. Hij was getrouwd met Jantje Hendriks Siebring. Geert H. Lanting was boer en kocht op 27 oktober 1883 Kalkamperweg no. 4 voor 180 gulden!

Niewe Veendammer Courant,
1 maart 1911

Peter N. heeft onderzoek gedaan naar deze foto van de ansichtkaart en schrijft:

Ik heb deze kaart als 'erfstuk' gekregen, omdat het voor de familie van mijn moeders kant, Warringa, een hele speciale was. Dit omdat zij wisten dat de man achter die boom, Geert Lanting dus, een familielid van hen was en het de enige foto was die van hem bestond. In zijn eigen genealogische database heeft Peter de foto als volgt beschreven:

"Een boerderij in Gieten. De klompen dragende Mans Zwiers en zijn vrouw Trien (Trijntje) Bouws staan in de deuropening van hun boerderij aan de Kalkamperweg. Zij waren vrienden en buren van Geert Lanting, die een kleine man was en die zo te zien een pet draagt en een witte baard heeft. Hij is gedeeltelijk verborgen tussen twee bomen, omdat hij eigenlijk niet op de foto wilde. De foto is waarschijnlijk ergens rond 1910 genomen. En het moet in de zomer geweest zijn, omdat er bladeren aan de bomen en struiken zitten. Deze boerderij van Zwiers was gelegen aan Kalkamperweg te Gieten en lag tegenover de boerderij van Warringa die er net zo uitzag als die van Zwiers. Omdat er geen schaduwen te zien zijn, is het moeilijk om de richting van de foto te bepalen, maar we zouden ervan uit kunnen gaan dat de deur aan de rechterkant van het huis naar Kalkamperweg verder naar rechts leidt, vanwaar de fotograaf de foto nam. Zo moet dus het huis van Warringa aan de andere kant van de weg gestaan hebben. Het uitzicht is op het zuiden gericht (tenzij de foto een omgekeerde weergave is door de glazen plaat negatief!)."

Hermannus Zwiers is overleden op 12 november 1912 en zijn vrouw Trientien Bouwes op 31 mei 1913 en Geert Lanting is zoals hierboven reeds gezegd op 26 februari 1911; de foto moet dus in ieder geval voor 26 februari 1911 zijn genomen. Warmold Warringa en zijn vrouw Henderika Lanting (de dochter van Geert . Lanting) kochten hun huis aan de Kalkamperweg op een publieke veiling op 14 december 1911. Dat was dus na de dood van Henderika's vader, en we kunnen ervan uitgaan dat ze eigenlijk het huis van Geert Lanting hebben gekocht. Mogelijk hebben Geert Lanting's dochter Henderika en haar man Warmold met de oude Geert samengewoond. De originele briefkaart van Geert Lanting en Zwiers was in het bezit van Annechien Warringa, de moeder van Peter N.. Dat hij nu zo goed weet wie op de foto wie was komt omdat Henderika Lanting hoogstpersoonlijk getuige was van de fotoshoot. Ze heeft toen een afdruk van de ansichtkaart gekregen, die daarna generatie op generatie in de familie werd doorgegeven.

We hadden al gezien dat Stoffer Greven, de zoon van de fotograaf uit de Schoolstraat de boerderij van Schiphouwer aan de Asserstraat heeft geschilderd. Hij heeft zo rond 1945 ook het boerderijtje van Warringa geschilderd. Van dat schilderij hebben we een foto.

Wie is nu die Peter N.? Hoe komt die in Engeland verzeild? Dat heeft alles te maken met de krappe opvattingen in het Drentse. Zijn moeder Annechien Warringa werd 'per ongeluk'zwanger en Peter kwam als onwettig kind ter wereld. Hij werd geadopteerd door een Engelse familie. Toen hij tussen de 20-30 jaar oud was kwam hij erachter. Hij heeft toen contact gezocht met zijn moeder, die in Canada woonde. En hij heeft ook contact met de  andere familieleden in Nederland. Echter vreemd idee is wel dat hij eens op bezoek ging bij zijn opa Hendrik Warringa (de oude machinist op de melkfabriek) toen die aan de Markescheiding woonde, maar dat die Hendrik nooit heeft geweten dat Peter zijn kleinzoon was. Hij heeft nooit van het bestaan van hem geweten...

Hendrika Warringa met hond Tommy in 1940
voor het huis aan de Kalkamperweg (die links van het huis loopt)

Nog even verder met zijn ingewikkelde familiezaken. De vader van Hendrik Warringa werkte als slchter bij Udema en hij heette Warmold Warringa. Hij verhuisde in 1906 van Nieuw Buinen naar Gieten. Warmold was getrouwd met Hendrika. Maar Warmold stierf jong en Hendrika hertrouwde met Geert Popken. Peter zegt: "mijn moeder en tante Riek hebben altijd gedacht dat Geert Popken hun natuurlijke vader was en hebben hem altijd hoog gehouden als hun lieve opa." Peter zou graag een foto willen hebben van deze Geert Popken. Is er iemand die kan helpen??

(2017-12)  We zijn een maand verder en we zijn nog niet klaar met de Warringa saga. We vernamen dat Annechien Warringa nog steeds leeft. Ze heet nu Anne, ze heeft de Canadese nationaliteit en ze woont in Nelson, British Columbia. Ze spreekt en denkt in het Engels, maar ze spreekt ook nog altijd zeer goed Drents!

Laten we eerst nog even terug gaan naar het huis. We hebben een mooie foto van het Warringa huis, zo ongeveer uit 1985:

Omdat de wanden een beetje 'wiebelig' waren heeft de latere eigenaar het huis afgebroken en er een gelijksoortig huis, met dezelfde maatvoering voor in de plaats gezet. Ook daar hebben we een foto van uit 1988.

We kregen na de vorige maand een reactie van Martje Hogenesch. Ze schreef ons het volgende:

"Ik heb het stuk van de Warringa’s aan de Kalkamperweg gelezen en dat waren vroeger onze overburen. Het waren de vrijgezelle broers Warmold en Lucas. Wij kwamen er wonen toen ik bijna drie jaar was en heb ze dus gekend zolang ze leefden. Ik liep er als kind geregeld binnen en ik herinner me een paar dingen. Lucas sliep in het portaaltje aan de andere kant van de kamer (achter het kleine raampje op de (zwart-wit) foto). Boven de deur hing een grote, ingelijste foto van een man met een (leren?) schort voor. Hij had volgens mij een grote snor. Omdat er een beschadiging op de foto zat die wat omkrulde en daardoor op een vlinder leek, moest ik er steeds naar kijken. Ik dacht dat het een schoenmaker was maar volgens de broers was het hun vader (of stiefvader misschien) die werkte bij Udema. Ze hadden een klok met zo’n springend paard er op, dat vond ik ook prachtig. Verder hing er aan de bedstee wand (Warmold sliep in een bedstee) een ingelijst stuk met uitgesneden letter waarachter zilverpapier zat, een herinnering aan een zoveel jarig huwelijk. Luuk heeft nog een tijdje in Dekelhem gewoond, daar ben ik ook nog eens bij hem geweest. Het was een aardige man met een beetje een spraakgebrek."

Je zult kunnen zeggen dat Martje dat allemaal mooi kan opschrijven, maar we weten natuurlijk niet of het waar is. We kunnen jullie zeggen dat er met het geheugen van Martje helemaal niks mis is, want juist hadden we via een ander kanaal interieurfoto's gekregen uit 1979.

Laten we de beweringen, maar eens nalopen. De foto boven de deur en de klok met het springend paard. Klopt precies!

De foto is niet van een schoenmaker, maar is inderdaad van Warmold Warringa. Hij werkte als slachter bij Udema.

De kamer had inderdaad ook een bedstee. Ook daar hebben we een foto van. Rechts van de deur zien we Lucas Warringa staan.

(2017-12)  Soms komen dingen onverwacht samen. Klamer Bos had naar aanleiding van een foto die hij op Facebook had gepubliceerd een stukje geschreven. Het verhaal past perfect in het verlengde van het Warringa familie verhaal.

Klamer :" Dit plaatje van G.Warringa Betonbouw plaatste ik op Facebook.  (Afkomstig van de oude kleedgebouwen van het voetbalveld )
Warringa is voor oudere Gietenaren wel een bekende naam. Hendrik Warringa was de machinist op de melkfabriek; hij liep altijd in een blauwe overall met een leren riem om zijn middel in en om de fabriek.

Hendrik Warringa als machinist in de
melkfabriek in Bonnen

Maar wie was deze G. Warringa? Uit de reacties op Facbook kwam ik erachter dat Geert een broer was van Hendrik (van de botterfabriek).
Er waren 5 kinderen Warringa, Hendrik, Geert, Lucas, Warmold, en Jantje. Lucas en Warmold zijn hun hele leven vrijgezel gebleven en woonden aan de Kalkamperweg. Jantje huwde met Jans Huizing. Jans had enige jaren in Amerika gewoond, maar Jantje wilde daar niet wonen en de liefde was sterker dan het verlangen om in Amerika te gaan wonen waar een deel van zijn familie naar geëmigreerd was.

Lucas (Luuk) Warringa  (1910-1991)

Warmold Warringa (1914-1971)

Hier staan de drie broers Hendrik, Luuk en Warmold Warringa samen op de foto. 
Links is Geertje Hilbolling, de vrouw van Hendrik.

Geert Warringa was dus de betonbouwer uit Wildervank. Zijn beide zonen namen het bedrijf over en na enige tijd werd het bedrijf door Bert Warringa voortgezet. Later werd het bedrijf overgenomen door Zand Handelsmaatschappij Visser uit Hoogezand. ZAHAVI, het bedrijf dat later ook het zandzuigbedrijf van Jonker aan de Asserstraat overnam.

Het plaatje heb ik geschonken aan Warmold Huizing die het plaatje zal overhandigen aan Bert Warringa."

(2018-02)  De laatste updates van de site kennen een hoog Warringa-gehalte. En het houdt ook deze keer niet op. Klamer Bos heeft het levensverhaal van Annie Warringa vastgelegd.

Annechien Warringa ging na haar schoolperiode naar Engeland als au pair, later vond zij daar werk als assistent verpleger. De directeur van het ziekenhuis moedigde haar aan om een verpleegstersopleiding te gaan volgen, wat zij vervolgens deed in het ziekenhuis van Exeter, Devon, waar zij met een eervolle vermelding afstudeerde. Samen met een klasgenoot van Exeter Amy Stevens ging zij vervolgens naar Eddingburgh om daar een opleiding tot vroedvrouw te volgen. Na deze opleiding heeft zij in Cambridge een opleiding gevolgd tot hartoperatieassistente, waarna zij in het plaatselijke ziekenhuis een baan als hoofdzuster kreeg aangeboden. Na dit een half jaar te hebben gedaan vertrok zij op aandrang van haar vriendin Amy met haar naar Canada om daar te gaan werken in een TBC kliniek van een Eskimoziekenhuis in Hamilton, Ontario. Dit hielden zij twee jaar vol. Het avontuur lonkte en Annie en Amy reisden een paar maanden langs verschillende gebieden o.a. de Niagara watervallen, de Grand Canyon en de Bermuda Eilanden. Terug in Canada besloten ze meer van dit land te gaan zien en op aanraden van een oud collega namen ze contact op met het ziekenhuis van Nelson in British Columbia. Ze kregen een baan aangeboden en stapten direct op de trein voor een reis van 3500 km over de prairies en de Rocky Mountains naar Vancouver om van daaruit met de Greyhound (bus) naar Nelson te gaan.

Annie Warringa met haar dochter Jo-Anne en de kleinkinderen Matthew en Anne (kerst 2017) Hierboven is Jo-Anne trouwens ook al op foto te zien: in de bedstee van LucasWarringa!

Na daar twee jaar in Nelson te hebben gewerkt begon het weer te kriebelen en de vriendinnen besloten een wereldcruise te maken. Na deze cruise vonden ze gelijk weer een baan in Cambridge, Annie als hoofdzuster. Maar ook het ziekenhuis van Nelson had de dames een baan aangeboden en daar in Canada de betaling en de omstandigheden veel gunstiger waren zijn zij na twee maanden weer naar Canada terug gegaan. Daar in Nelson ontmoete Annie Joseph Niven. Joe werkte bij de Canadese PTT en was weduwnaar en had twee kinderen die beiden bosbouw studeerden. In juli 1968 is Annie met Joe in het huwelijksbootje gestapt en in 1972 kregen zij een dochter Jo-Anne. Haar man Joe is in 1982 na 36 jaar bij BC-Tel te hebben gewerkt met pensioen gegaan. Na twintig jaar in het ziekenhuis van Nelson te hebben gewerkt is Annie vervroegd met pensioen gegaan als gevolg van een ernstig verkeersongeluk. Daarna was zij nog regelmatig met haar man Joe in de camper op stap om te genieten van de mooie natuur van de Rocky Mountains en de Selik Mountains. Na de oorlog zijn veel Nederlanders naar Canada geëmigreerd en in de omgeving van Nelson neergestreken en met deze Nederlandse gemeenschap die daar is ontstaan heeft Annie veel contact. De man van Annie Joseph is enige jaren geleden overleden en de met een afnemende gezondheid is Annie nu in een huis voor ouderen gaan wonen in de nabijheid van haar dochter Jo-Anne.