|
Het is 26 januari 2006.
In Amsterdam is het nieuws doorgekomen dat Jan Sloots overleden is.
Nu gaan we niet bij de dood van elke Gieter een speciale pagina
maken. Maar voor Jampie wel...
Ik heb op de pagina van
het voetbalfeest van 1975 al duidelijk gemaakt wat Jan voor een man
was. Maar ook Harrie Kloose had juist onlangs een paar herinneringen
aan Jan op papier gezet.
Als eerbetoon aan Jan
plaatsen we deze herinneringen aan Jan hier in een speciale update
van
Het Collectieve Geheugen.
Jan Sloots.
Wel kende hum niet.
Fietspadparty.
Wij gungen nao
’t voetballen altied nog even naor Hinderk Hatzmann. Jan ok, want
hij heurde der ja bij.
Eein van oous zee: “Jan, wij hebt heurd, dat ij een stukkie grond
verkocht hebt an de gemeeinte”.
“Dat kun wel is kloppen”, zee Jan. Wij: “IJ hebt der nogal
aorig wat veur beurt, wordt der zegd”.
“Ha, ha, ha” giebelde Jan, zoals gebruuklijk , as ze hum te
nao kwammen, “dat kun je nog wel is tegenvallen”.
Wij: “Wij hadden daachd, dat ij door wel is wat veur geven kunt,
een fietspadparty bijveurbeeld. Doe d’r nog is eein in Hinderk en
geef Jan ok eein”.
De
fietspadparty kwam der. Hinderk Hatzmann stelde zien bar under het
toneeil beschikbaor. Zie waren der allemaol, de voetballers met
aanhang en de trouwste supporters. Zie hadden ok allemaol een kado
bij zuk. Jantje Schoeling en Roelie Kloose hadden in Assen bij
petten Thijs een hele mooie Engelse pet kofd. Het was een olderwets
gezellige aovend, waor Hinderk Hatzmann (as wij over hum praot is
het met achternaom en as wij tegen hum praot zunder) gooud an
verdeend hef en waor Jan veul kado’s an overhollen hef. Toen wij
zingend hen hoes gaon wollen reuip Hinderk Hatzmann:
“Hoou is even jonges, ij moet nog wel betaolen”.
“Betaolen?”,vreuigen wij, “maor Jan zul toch een
fietspadparty geven?”.
"Jaowel”, zee Hinderk, “maor hie hef tegen mij niet zegd,
dat e ok betaolen zul”.
Jan gniffelde weer as vanolds.Wij hebt de portemonnee maor trökken,
um het gezellig te hollen, vanzölf.
Aanderdaogs in hoes an de Schoolstraot, zagen wij Jan veurbij
fietsen, hij belde en stak zien haand omhoog. Wij ok natuurlijk. Het
papier, um de pet in model te hollen, en het priesie wapperden
triomfantelijk achter Jan an. Veul mooier eigenlijk, as dat Jan zölf
betaold har.
Appelscha.
Wij muzzen met voetballen tegen Appelscha. Met eigen auto’s gungen
wij der hen. Ik had een Renault 4, met zun kleppie vanachter, waor
as ij makkelk je tassen in gooien kunt. An de binnenkaant zaten van
die greepies, waor as ij de deur met open dooun kunt, gien klinkie
dus. Piet Buzeman zat bij mij veurin en Hinderk Zwiers en Jan
achterin.
In Appelscha ankommen, stapden wij oet en sleuigen de deur achter
oous dicht. Jan niet.
Wij pakden de tassen achter ’t kleppie vot en deden hum weer dicht.
Jan zat der nog in. En ongelogen waor, wij hadden dit niet met
eenkander ofpraot. Wij leuipen vot. Jan achterlaotend, die aal met
de aarms zwaaide, umdat hij niet wus hoou de deurties open mussen.
Toen wij bij de kleeidhokkies waren zee Piet Buzeman: “Jonges, Jan
zit der nog in”. Hinderk Zwiers leuip terug, dee met een
oetgestreken gezicht zoas allen Hinderk dat kan, het kleppie
vanachter open en Jan kroop over het achterbaankie under het kleppie
deur de auto oet. Der weur gien woord bij zegd, laot staon bij
laachd.
Toen wij nao de wedstried weer bij Hinderk Hatzmann zaten, hebt wij
beuld van ’t lachen.
(2015-03)
Roelof Boelens kwam met een mooie nieuwe foto van Jan op de proppen.
Bij deze gelegenheid werd Jan gehuldigd voor zijn verdiensten bij de voetbalclub. Naast Jan zien we op deze foto ook Harm Martens
en Roel Geerts.
Terug
naar:
voetbalfeest 1975
Voor op- en aanmerkingen of voor uw verhaal of
herinnering ten aanzien van dit feest doet u een e-mail in de
brievenbus van "Het collectieve geheugen":
|
