Herinneringen aan Gieten, nadat we al weer iets meer dan 21 jaar in Spanje wonen.... Onlangs werd ik gemaild door Harry Driever of ik iets wilde schrijven voor de website over de tijd dat ik in Gieten woonde. Ik kende de site al en vind het leuk om de verhalen te lezen en oude foto's te zien. Dus een bijdrage leveren aan deze site is geen probleem. Hoewel ik geboren ben in Groningen, voel ik mij wel een echte "Gietenaar". In 1964 kwamen wij vanuit de stad Groningen te wonen aan de Korte Bree 5. Ik was toen 6 en mijn broer 7 jaar. Een nieuw huis met tuin en garage. Geweldig. Een gaskachel in de woonkamer en een elektrische verwarming in de badkamer. Meer verwarming was er niet. De ijsbloemen op mijn slaapkamerraam in de winter herinner ik mij goed.
Het huis stond toen in de nieuwbouwwijk van Gieten. De Korte Bree was een van de eerste straten die al klaar was, na de Volmachtenlaan. Veel jonge gezinnen kwamen er wonen en er was snel contact met de buren. Rondom ons heen werden er volop nieuwe huizen gebouwd en als jonge jongens gingen wij in het weekend op de bouwplaatsen op zoek naar afvalhout en spijkers om hutten te bouwen in de bosjes rond het speelveld en later langs de rijksweg. Mijn broer en ik gingen naar de Openbare Basisschool aan de Eexterweg. Ik kwam in de eerste klas bij Juf Veenhoven. Vervolgens bij Juf Hommes, Meester Romijn, Meester Hommes en Meester Metselaar. Allemaal bekende namen in Gieten.
Ik werd lid van de gymnastiekvereniging "Sparta". En dan is het leuk om de oude foto's te zien op de website en verhalen te lezen over de jaarlijkse uitvoering bij zaal "Tent". Met als hoogtepunt op het podium staan op twee stoelen en een kusje geven aan een meisje.Op de lagere school had ik verkering met Hetty Heins, maar vond Inge Heertjes ook heel leuk. Wie ik daar op het podium bij " Tent" heb gekust weet ik niet meer, want er waren heel veel leuke meiden bij mij in de klas. Klasgenote Joke Meertens had een foto van de TT mars in Assen op de website geplaatst met veel bekende gezichten van klasgenoten van ons. Ook ik heb met de jongensafdeling van Sparta aan de TT mars meegelopen, maar heb daar helaas geen foto van.Mijn zwemdiploma's A en B heb ik gehaald in het zwembad Zwanemeer. In de jaren zestig was het zwembad nog niet verwarmd en niet verbouwd, het water was ijskoud. Bibberend en klappertandend hing je dan aan de ijzeren stang langs het zwembadrand, te wachten op de volgende opdracht van de badmeester. Later werd ik lid van de zwemclub ZZG. Na een paar jaar zwemwedstrijden, werd er een Waterpolo aspiranten team opgericht. Ik kwam in het aspiranten team en soms mocht je meespelen met het herenteam. Met de 'grote' mannen als Fre Pepping, Jan Moek en Jannes Kuik. Er was ook een damesteam. Er werden naast de competitiewedstrijden in de winter, ook in de zomer weekendtoernooien gespeeld in Musselkanaal, Ter Apel, Westerbork, Meppel en Texel. Overnacht werd er in tenten bij het zwembad. En op zaterdagavond was het grote feest met muziek, dansen en (veel) bier. Als we thuis waren verzamelden waterpolo-leden zich vaak op zaterdagavond bij de "Ponybar" van Jan Hatzman. Tinny bracht af en toe de bestelde frikandellen en patat.
Soms werd daar flink gedronken tot 2 of 3 uur s4nachts, maar zondagsochtends waren we wel weer om 9.00u paraat voor de waterpolo -training in het zwembad. Vele prettige uren hebben we doorgebracht in het zwembad. Met mooi weer op het "strand" met de meiden of vechtend wie het langst op "de paal" (die in het zwembad dreef) kon blijven zitten. Na de lagere school en de Mavo in Gieten ging ik in 1974 voor de studie wonen in Enschede. De weekenden ging ik naar Gieten naar mijn ouders en voor het waterpolo Heren Team waar ik inmiddels in speelde. Na gewoond te hebben in Groningen en Uffelte, kwam in 1980 mijn Spaanse vriendin Pilar naar Nederland voor mij. Samen hebben we toen in 1981 de woning aan de Eexterweg nr.53 gekocht van Harry Kloose (bekende naam in Gieten). Datzelfde jaar zijn we getrouwd in het Gemeentehuis van Gieten door trouwambtenaar Hemmes. Het bruiloftsfeest was natuurlijk bij Hotel Braams. Aan de Eexterweg zijn drie van onze vier kinderen geboren. Maar het huis werd te klein. In 1988 kochten wij een perceel aan de Julianalaan 47 en dienden een bouwvergunning in voor een groter huis. Het werd een erg langdurige kwestie. Na drie negatieve adviezen van de welstandscommissie kwam er uiteindelijk met behulp van wethouder Hoogenes toch een gemeentelijke goedkeuring en konden we ons huis laten bouwen. We hadden ons huis aan de Eexterweg al verkocht. Maar door alle vertraging rondom de bouwvergunning hebben we 18 maanden gewoond in een zomerhuis in bungalowpark Ravijnzicht.
Ondertussen konden we eindelijk het nieuwe huis bouwen aan de Julianalaan en in dit huis werd onze jongste zoon geboren. Al onze kinderen zijn naar de lagere school aan de Eexterweg gegaan.En ze kwamen een voor een weer bij mijn (oude) Juf Veenhoven in de klas. Dat de kinderen gewoon met de fiets naar school, het zwembad of de sportvelden konden gaan, is wel iets wat we hier in Spanje gemist hebben. Hier is dit niet echt vanzelfsprekend.
In 1996 hebben mijn broer en ik onze 20 damesmode winkels "Marianne Mode" verkocht. Daarna hadden mijn vrouw Pilar en ik besloten om naar Spanje te verhuizen met onze 4 kinderen. Het huis aan de Julianalaan werd verkocht. Het lidmaatschap aan ZZG heb ik toen moeten opzeggen, na meer dan 25 jaar lid te zijn geweest. Al een aantal jaren hadden wij een vakantiehuis in Estartit, aan de Middellandse Zee, Spanje. Toen we hadden besloten om naar Spanje te verhuizen, zijn we dan ook in dat huis gaan wonen. Voor onze 4 kinderen was het behoorlijk wennen. En zeker op de Spaanse/Catalaanse school. Hoewel zij, dankzij hun Spaanse moeder en oma, deze taal een beetje spraken en begrepen, was het een behoorlijke zware opgave om alle lessen goed te volgen. Nu na zoveel jaar spreken ze vloeiend Catalaans en Spaans..
En nu leren onze 'Spaanse' kleinkinderen op hun beurt weer Nederlands.
Ondertussen wonen we hier alweer bijna 22 jaar en genieten volop van het mooie weer en het schitterende uitzicht.
Toch zijn wij nog regelmatig te vinden in Nederland en Gieten. Mijn moeder woont er nog steeds. En bij haar lees ik nog altijd even "de Schakel". En we bezoeken, als we kunnen, onze vrienden die nog in Gieten wonen. Op deze manier blijven wij op de hoogte van alles wat er in Gieten gebeurt.
Met de Kerstdagen 2018 waren wij nog met al onze kinderen en kleinkinderen een weekje in Nederland. Iedereen vind het leuk om weer even in Gieten te zijn. En het is het leuk om te zien dat onze dochter Dolores-die in Spanje woont- en onze dochter Alicia -die alweer jaren op Bali (Indonesik) woont- contact zoeken en afspreken met vriendinnen uit Gieten. Voor ons een goed teken. Wij kijken met ons allen terug op een fantastische tijd in Gieten. De goede tijd die wij in Gieten hebben gehad blijft altijd in onze geheugen.
Henk Derksema.
